ఈ రాత్రి నీకు బహుమతి 11
త్వరగా ఇంటికి వెళ్ళాలి అనుకుంటూ వేగంగా అడుగులు వేస్తోంది లిఖిత.
టీ అంగళ్ళు మరో ఏడడుగుల్లో వున్నప్పుడు "హలో" అని వినపడితే అటు తిరిగి చూసింది ఆమె.
పక్కనున్న మామిడితోపులోంచి వస్తున్న జితేంద్ర కనిపించాడు.
అంత సడన్ గా అతను అలా కనిపించేటప్పటికి గుండె ఒక్కసారి రక్తాన్నంతా పంప్ చేసి ఖాళీ అయిపోయినట్టు గతుక్కుమంది.
"పందెం చెల్లించారన్న మాట. సబిత చెబితే తెలిసింది. ఎనీ హౌ థాంక్స్"
ఆమె ఏమీ బదులివ్వలేదు.
అతను కనిపిస్తే కటువుగా వుండాలన్న తన నిర్ణయం మేరకు ఆమె చిర్నవ్వును కూడా పెదాలపై వూహించలేదు.
"ఈ డ్రస్ లో ఎలా వున్నారో తెలుసా? ఇంత అందంగా చూశాక మరిక ఏమీ చూడకుండా ఈ కళ్ళను పొడిచేసుకోవాలనుంది"
ఆమె చప్పున తలెత్తి అతనివేపు చూసింది. ఇంత ఉన్మాదం అయితే ఎలా? ఇదిలా సాగదీస్తే అతను తన ముందు ఆత్మహత్య చేసుకోవచ్చు. అందుకే ఇకనుంచైనా అతనిని దూరంగా వుంచాలనుకుని నోరిప్ప లేదు. పైపెచ్చు కళ్ళల్లో కోపాన్ని ప్రదర్శించింది.