మోజు పడ్డ మగువ 14
అంతే ప్రొఫెసర్ కూతురికి కళ్ళు బైర్లు కమ్మాయి. ఇంట్లోకి దూసుకెళ్ళింది. ఇదంతా మా ప్రొఫెసర్ కి తెలిసిందో లేదోగానీ గౌతమ్ మాత్రం ఆ పేపర్ ను మూడుసార్లు రాసినా ఫెయిలవుతూనే ఉన్నాడు. అదంతా గుర్తుకొచ్చి నవ్వొచ్చింది. టింకూ, పిన్ని అంటే చాలా బోలెడంత ఇష్టమున్నా నేను అలా అననులెండి" అన్నాడు ఆదిత్య.
నేను ఏమీ మాట్లాడకుండా కిందకు వచ్చేశాను.
ఆ మరుసటిరోజు డాబా మీదకు వెళ్ళలేదు.
రెండోరోజు, మూడోరోజు కూడా నేను డాబా మీదకు వెళ్ళలేదు. సిగ్గో, బెదురో తెలియదుగానీ ఆదిత్య ఎదురుపడడం నాకు ఇష్టం లేకపోయింది.
నాలుగోరోజు సాయంకాలం యధాప్రకారం వీధి వరండాలో కూర్చుని టింకూని ఆడిస్తున్నాను.
ఆరోజు మా బావ ఊర్లోలేడు.
అక్కయ్య లోపల వంటపనిలో వుంది.
వరండా లైటు వేయాలనిపించినా బద్ధకం వల్ల లేవలేకపోయాను. భజన పక్కింటి దగ్గరికొచ్చి ఆగడంతో ఇక తప్పదని పైకి లేచాను.
ప్రతి శనివారం ఇలా ఊర్లో ప్రతి ఇంటికి భజనొస్తుంది. ఓ పదిమంది కుర్రాళ్ళు వీధిలో నిలబడి భజన చేస్తుంటారు. భజన ముందు గెరడు గొమ్ము పట్టుకుని ఓ వ్యక్తి వుంటాడు. గెరడు గొమ్మంటే పెద్ద దీపపు స్తంభం అన్నమాట. ఈ గెరడుగొమ్ము ఎత్తుకున్న వ్యక్తి ప్రతి ఇంటి వరండాలోకి వచ్చి నిలబడతాడు. అతనితోపాటు మరో వ్యక్తి పెద్ద ప్లాస్టిక్ టిన్ ఎత్తుకు వస్తాడు. ప్రతి ఇల్లాలూ కాస్తంత నూనెను ఆ టిన్ లో పోయాలి. ఈ నూనెతో గుడిలో దీపారాధన జరుగుతుందన్న మాట. ప్రతి శనివారం సాయంకాలం ఇలా భజన తప్పనిసరి.